Chłusewicz Benedykt
Stopień na dzień 08.05.1945: Pułkownik
Przydział na dzień 08.05.1945: ????
ur. 22 marca?/3 kwietnia 1895 w Wilnie, zm. 28 września 1951 w Londynie – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego. Syn Wincentego. Jego żoną była Zofia z domu Iżycka-Herman, Małżeństwo miało dwoje dzieci: Marię (1923-2018) Grabowską i Stanisława (1925-2003).Służył w Armii Imperium Rosyjskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. 2 listopada 1923 roku został przydzielony z Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie do 80 pułku piechoty z jednoczesnym odkomenderowaniem na jednoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie w roku 1923/1924. 15 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do dowództwa 29 Dywizji Piechoty w Grodnie na stanowisko szefa sztabu. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 48. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 28 lutego 1927 roku został przeniesiony do 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko dowódcy II batalionu. 23 maja 1927 roku otrzymał przeniesienie do 5 pułku piechoty Legionów w tym samym garnizonie na stanowisko dowódcy II batalionu. 28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Dubnie na stanowisko dowódcy pułku. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Pułkiem dowodził do 22 września 1937 roku. Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej w stopniu pułkownika piechoty pełnił funkcję szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Następnie przedostał się do Francji, wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych i został dowódcą piechoty dywizyjnej w 1 Dywizji Piechoty. Był dowódcą 1 Półbrygady w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich, która brała udział w bitwie o Narwik, trwającej od kwietnia do czerwca 1940. Po bitwie zgrupowanie płk. Chłusewicza jako jedyne ewakuowało się i dotarło do Wielkiej Brytanii. 18 listopada 1941 roku został przeniesiony do Wojskowego Trybunału Orzekającego na stanowisko członka. Na przełomie 1941/1942 był dowódcą Batalionu Strzelców Podhalańskich. Zmarł 28 września 1951 i został pochowany na cmentarzu Saint Mary’s w Londynie