Sekretariat Generalny Światowego Związku Kół 1 Dywizji Pancernej w Londynie na bazie otrzymanych informacji zaproponował utworzenie koleżeńskiego koła skupiającego wszystkich byłych żołnierzy 1 Dywizji Pancernej z Podbeskidzia z różnych broni i służb. 9 listopada 1992 r. w Domu Żołnierza w Bielsku Białej odbyło się spotkanie założycielskie, udział wzięło 23 byłych żołnierzy. Podjęto uchwałę Wchłaniając dotychczasowe Brabancko Flandryjskie Koło Środowiskowe . Utworzyć terenowe koło byłych żołnierzy 1 Dywizji Pancernej i przyjmując nazwę KOŁO BESKIDZKIE.

Pierwszy Zarząd powołany w składzie. Prezes Czesław Czubaj, Wiceprezes Jerzy Rudzki, Członkowie Zarządu Stanisław Grudniewicz, Józef Polok, Jan Tobiasz. Komisja Rewizyjna Przewodniczący Edmund Jamróz, Członkowie Tadeusz Kostka, Ferdynand Kubicjus. Z dniem 20 czerwca 2002 r. Koło zmienia nazwę na BESKIDZKIE STOWARZYSZENIE MACZKOWCÓW i zostaje zarejestrowane w KRS pod Nr. 0000119307, Prezesem zostaje James Jurczyk.

W 2008 roku Aleksander Rutkiewicz oraz Adam Rutkiewicz, Łukasz Kuchta i Andrzej Wojtacha zakładają Grupę Rekonstrukcji Historycznej BREDA W związku ze śmiercią Pani Ireny Rudzkiej i Elżbiety Skrzypek oraz rezygnacją Prezesa Jamesa Jurczyka ze względów zdrowotnych z dniem 27 kwietnia 2022 roku powołano nowy zarząd w składzie. Prezes Wojciech Łuszczkiewicz, Wiceprezes Dominik Grzegorzek, Sekretarz Aleksander Rutkiewicz, Skarbnik Maciej Jagosz, Członek Zarządu Michał Niemiec. Komisja Rewizyjna Przewodniczący Piotr Pięta Członkowie Komisji Rewizyjnej Małgorzata Barutowicz i Bogusława Sołczykiewicz.

FEDERACJA ORGANIZACJI POLSKICH PANCERNIAKÓW
Zarys historii kontynuowania tradycji 1. Dywizji Pancernej w Polsce

Po zakończeniu wojny pozostali na Wyspach Brytyjskich żołnierze 1. Dywizji Pancernej (1DPanc.) zgodnie z wolą gen. Stanisława Maczka zaczęli tworzyć Koła Pułkowe i Oddziałowe. Mieszkający w Edynburgu gen. Stanisław Maczek był od 1948 r. prezesem Związku Kół byłych Żołnierzy 1DPanc. Stowarzyszenie nosiło od 1951 r. nazwę Związek Kół 1DPanc. (w latach późniejszych do końca swojej działalności w 2007 r. nosiło nazwę Światowy Związek Kół 1DPanc.). Powstały na Wyspach Brytyjskich Związek Stowarzyszeń materializował ideę podtrzymania więzi koleżeńskich żołnierzy 1. Dywizji Pancernej. Stał się on także zaczynem do tworzenia środowisk kombatanckich na całym świecie. W szczytowym okresie działalności pod koniec lat 50-tych Związek liczył 49 Kół, powstałych na terenie Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, Belgii, USA, Kanadzie, Australii. Pierwszym prezesem Związku został gen. Stanisław Maczek, który sprawował tę funkcję do 1970 r, a ostatnim prezesem Związku w latach 1987-2006 był rtm. Witold Deimel – żołnierz 10. Pułku Dragonów.

W latach 60-tych idee organizowania się żołnierzy 1DPanc. dotarły do Polski. Jako pierwsi rozpoczęli działania w tym zakresie żołnierze 24. Pułku Ułanów w ich mieście garnizonowym Kraśniku. W latach 80-tych utworzone zostało tam krajowe przedstawicielstwo funkcjonującego w Londynie Koła Pułkowego 24. Pułku Ułanów, którego prezesem został były żołnierz pułku st. wachmistrz Franciszek Rusek. Do Kraśnika sukcesywnie przekazywano zgromadzone w Wielkiej Brytanii archiwa pułkowe. Koło to działa do dziś, a jego prezesem jest syn założyciela P. Marek Rusek. Także w Łańcucie, dawnym mieście garnizonowym 1. Pułku Strzelców Konnych utworzone zostało Koło 10. Pułku Strzelców Konnych, którego prezesem został były żołnierz pułku rtm. Jan Suchcitz. Koło to działa do dziś, a jego prezesem jest syn twórcy stowarzyszenia P. Andrzej Suchcitz. Pod koniec lat 70-tych został utworzony w Warszawie Klub Kombatantów – Żołnierzy 1DPanc, którego pierwszym prezesem był mjr Teodor Lesser. Klub miał swoją siedzibę i izbę pamięci na terenie Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego Św. Augustyna. Zgodnie z ówczesną ewidencją sporządzoną przez klub, na terenie Warszawy i okolic zamieszkiwało około 160 żołnierzy 1DPanc., zaś na terenie innych miast Polski było ich blisko 300. Dane te nie oddają jednak pełnego stanu rzeczy, bowiem wielu byłych żołnierzy 1DPanc. z różnych powodów nie ujawniało swojej żołnierskiej przeszłości, bądź z różnych względów unikało włączenia się w nurt działalności kombatanckiej.
Na przełomie lat 80-tych i 90-tych, równolegle z zachodzącymi w naszym kraju zmianami społeczno-politycznymi, nastąpiło ożywienie działalności kombatanckiej. Wówczas powstało pięć nowych kół, które zgłosiły akces do Światowego Związku Kół 1DPanc.:
Koło Stołeczne w Warszawie – prezes kpt. w st. spocz. Wacław Sękul (†). Obecnie, Stołeczne Środowisko 1. Polskiej Dywizji Pancernej” – prezes ppłk w st. spocz. Janusz Gołuchowski,
Koło Beskidzkie w Jaworzu – prezes kpt. w st. spocz. Czesław Czubaj (†). Obecnie ,,Beskidzkie Stowarzyszenie Maczkowców” w Bielsku-Białej – prezes P. Wojciech Łuszczkiewicz,
Koło Katowice – prezes kpt. w st. spocz. Józef Zwierzyński (†), Koło Toruń – prezes kpt. w st. spocz. Edmund Semrau (†),
Koło Gdańsk – prezes por. w st. spocz. Zygmunt Haas (†).

Domeną działania wszystkich Kół było i jest m.in. krzewienie czynu orężnego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, aktywny udział w procesie wychowawczym młodego pokolenia, otaczanie opieką swych członków pozostających w potrzebie, dbałość o patriotyczną i obywatelską postawę swych członków, utrzymywanie więzi koleżeńskich, samopomoc i wzajemna życzliwość. Zadania te były i są realizowane we współpracy z Urzędem do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, ambasadami, instytucjami wojska, organami władz samorządowych, organizacjami pozarządowymi, społecznymi oraz szkołami patronackimi.
W 1991 r. zgodnie z wolą gen. Stanisława Maczka i zarządu Światowego Związku Kół 1DPanc. oraz decyzją Ministra Obrony Narodowej RP spadkobiercą tradycji 1. Dywizji Pancernej została 11. Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej (11LDKPanc.) z Żagania, której dowództwo i jednostki wojskowe rozpoczęły proces przejmowania symboli tradycji i dziedzictwa 1DPanc. Obecnie, po zmianach organizacyjnych w strukturze Sił Zbrojnych RP, opiekę nad tradycjami żołnierzy gen. Maczka sprawują:
Dowództwo 11LDKPanc. im Króla Jana III Sobieskiego w Żaganiu: Dowództwa 1DPanc., 10. Brygada Kawalerii Pancernej im. gen. broni Stanisława Maczka w Świętoszowie : 1. i 2. Pułku Pancernego, 24. Pułku Ułanów, 10. Pułku Dragonów, 10. Pułku Strzelców Konnych, 1. i 2. Pułku Artylerii Motorowej, Pułku Przeciwpancernego, Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej, pododdziałów remontowych i zaopatrzenia,
34. Brygada Kawalerii Pancernej im. Hetmana W.K. Jana Zamojskiego w Żaganiu : 3 Brygady Strzelców,
11. Batalion Dowodzenia im. gen. broni Zygmunta Sadowskiego w Żaganiu: Batalionu Łączności.
W 2006 r. zakończył w Londynie działalność światowy Związek Kół 1DPanc. Zgodnie z decyzją powołanej w Londynie jego Komisji Likwidacyjnej następcą prawnym stowarzyszenia zostało dowództwo 11LDKPanc., jako kontynuator oraz opiekun tradycji i dziedzictwa 1DPanc. W 2008 r. została powołana z inicjatywy dowódców 11LDKPanc., kombatantów 1DPanc. i 1DKPanc., z udziałem przedstawicieli stowarzyszeń zrzeszonych w Światowym Związku Kół 1DPanc., Federacja Organizacji Polskich Pancerniaków (FOPP). Jej siedzibą od 2011 r. jest żagańskie Centrum Tradycji Polskich Wojsk Pancernych. Główną misją FOPP jest m.in. kultywowanie tradycji 1. Dywizji Pancernej oraz 1. Drezdeńskiego Korpusu Pancernego. Jest organem koordynującym działalność stowarzyszeń i szkół patronackich, pielęgnujących pamięć o gen. St. Maczku i jego żołnierzach, działającymi zarówno w Polsce, jak i poza granicami. FOPP zrzesza obecnie 14 stowarzyszeń z Polski, Francji, Belgii i Niderlandów oraz osoby fizyczne z kraju i zagranicy. Pod koniec 2020 r., uwzględniając wszystkie formy przynależności, FOPP liczy blisko 500 członków. Prezesem FOPP jest gen. bryg. w st. spocz. Zbigniew Szura, były dowódca 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej, a prezesem honorowym, zgodnie ze Statutem FOPP, każdorazowy dowódca 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej. O przyjęciu w poczet FOPP decyduje Zarząd, kierując się zasadami określonymi w Statucie i wskazaniami przekazanymi przez Komisję Likwidacyjną Światowego Związku Kół 1DPanc, a obejmującymi m.in. kontynuowanie tradycji, docenianie dorobku poprzedników, deklarację wspólnego budowania dzieła, które na przestrzeni dziesięcioleci zostało wypracowane.