Jeziorny Stanisław
Stopień na dzień 08.05.1945: ???
Przydział na dzień 08.05.1945: 4 Kompania Batalionu Strzelców Podhalańskich, 1 Dywizja Pancerna.
Urodził się 5 stycznia 1924 r w Łęce Opatowskiej jako syn Tomasza i Marii z domu Maryniak.
Zmarł 22 lipca 2016. Jego grób znajduje się na Cmentarzu w Słupi pod Kępnem przy ul Szkolnej.
MJR. STANISŁAW JEZIORNY ROCZNICA URODZIN. Upamietniam bohaterów z Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i polskich żołnierzy Wyklętych niemal z całego świata. Dzisiaj przywrócę pamięć bohatera z moich stron. To wujek Asia Swerhun żony mojego siostrzeńca. I to jej dedykuję to opracowanie. Mjr. Jeziorny przeszedł cały szlak walk 1 Dywizji Pancernej gen Maczka i 4 Kompanii Strzelców Podhalańskich od Fales do Wilheishaven rozsławiając bohaterstwo polskiego żołnierza. Stanisław Jeziorny urodził się 5 stycznia 1924 r w Łęce Opatowskiej jako syn Tomasza i Marii z domu Maryniak. W wieku 10 lat stracił ojca, który zginął pracując we Francji jako górnik. Edukację na poziomie szkoły podstawowej ukończył w czerwcu 1939 r. Żołnierska droga do wolności i jego bogata historia życia prowadziła Go przez II wojnę światową, kiedy pracował jako przymusowy robotnik najpierw we Wrocławiu, a później we Francji w Rouen przy budowie i naprawie mostów. Po utworzeniu 2 frontu w Europie wstąpił jako ochotnik do 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, a po wyzwoleniu Abbeville 3 września 1944 r. do 4 Kompanii Strzelców Podhalańskich. Przeszedł cały szlak bojowy wyzwalając francuskie, belgijskie i holenderskie miasta. PO WOJNIE. Po demobilizacji 26 września 1946 r wrócił do rodzinnego domu w Łęce Opatowskiej. Był 2 krotnie aresztowany i brutalnie przesłuchiwany przez funkcjonariuszy UB. W obawie o swoje życie ukrywał się u swoich dziadków, a następnie wyjechał do Wrocławia, gdzie podjął pracę w Państwowej Fabryce Wagonów. Dopiero w 1951 r wrócił do Łęki Opatowskiej. Tam założył rodzinę, ożenił sie z Anną Mega. Dochowali się 4 dzieci. Stanisław Jeziorny dopiero po odzyskaniu pełnej wolności przez Polskę w 1989 r ujawnił społeczeństwu swoje wojenne losy. Przez wiele lat działał aktywnie w Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. Utrwalał pamięć polskich żołnierzy i ich bohaterstwo w walce i niepodległość Polski podczas II Wojny Światowej i po jej zakończeniu. Kilka razy brał udział w uroczystościach związanych z obchodami rocznicy wyzwolenia belgijskich i holenderskich miast przez Wojsko Polskie, m.in r uczestniczył 29 października 2013 r na uroczystościach wyzwolenia Bredy oraz podczas 70-tej rocznicy lądowania Aliantów w Normandii w 2014 r. Uczestniczył też w uroczystościach kombatanckich na terenie Polski, m.in. w 11 Dywizji Kawalerii Pancernej w Żaganiu, która przejęła tradycje 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka. Do końca życia był człowiekiem bardzo pogodnym i towarzyskim. Zachował świetną pamięć, czym imponował młodzieży na spotkaniach, w których chętnie uczestniczył. Cieszył się ogromnym autorytetem i uznaniem wśród społeczności Gminy Łęka Opatowska gdzie mieszkał co zostało uwieńczone nadaniem tytułu Honorowego Obywatela Gminy Łęka Opatowska.
Został odznaczony Krzyż Walecznych, Krzyż Czynu Bojowego, Złoty Krzyż Zasługi Prezydenta B. Komorowskiego, Brytyjska Gwiazda Zasługi za Walkę o Wyzwolenie Francji, Medal Jerzego VI za Walkę u boku Armii Brytyjskiej, Brytyjska Gwiazda Zasługi za ofiarną Walkę na terenie Niemiec, Holenderski Medal Zasługi za wyzwolenie Holandii, Belgijski Medal Zasługi za wyzwolenie Belgii, Medal Pro Memoria, Zaledwie tydzień przed śmiercią odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pod koniec życia otrzymał akt mianowania na stopień majora.