Kiniorski Józef
Stopień na dzień 08.05.1945: ???
Przydział na dzień 08.05.1945: ???, 1 Dywizja Pancerna.
urodzony: 20 listopada 1925
Zmarł 11 grudnia w 2015 r w Koszalinie.
Mieszkał w Ćmińsku Wyrębie w woj świętokrzyskim, w pow kieleckim koło Zagnańska. Gdy wybuchła II wojna światowa został wywieziony na roboty do Bauera do Niemiec w 1940 r. Cały czas pracując u Bauera myślał o ucieczce. W końcu mu się to udało i dostał się do Francji. Tam trafił do obozu w Coequidan obozu wojskowego w Guer w Bretanii. Józef Kiniorski brał tam udział w intensywnych ćwiczeniach i szkoleniach. poligonie Coëtquidan przez polskich żołnierzy przezwanym Koczkodanem. Z Coëtquidan został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. 25 lutego 1942 r Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski wydał rozkaz powołujący 1 Dywizję Pancerną, do której wstąpił Józef Kiniorski. Przeszedł cały szlak bojowy z Pierwszą Brygadą Pancerną Gen Maczka. Na swoim Shermanie walczyl w Normandii, Belgii, Holandii i w końcu w Niemczech. Józef Kiniorski został ranny podczas ładowania w 1944 r ale po wyzdrowieniu walczył w szeregach Dywizji do zakończenia wojny. PO WOJNIE Józef Kiniorski po wojnie miał propozycje pracy w Wielkiej Brytanii. Nie skorzystał. Tęsknił za ojczyzną i za rodziną i chciał jak najszybciej znaleźć się w Polsce. Nie spodziewał się jednak że będzie w ojczyźnie traktowany jako wróg. W Polsce zatrzymał się u rodziny w Zagnańsku, gdzie został aresztowany i zabrany do ubeckiej katowni w Kielcach. Tam Józef Kiniorski przeszedł piekło. Był wielokrotnie przesłuchiwany i mimo tortur, nie dał się złamać i nie poszedł na współpracę z UB. Po wyjściu na wolność Kiniorski musiał opuścić swoje rodzinne rejony. Wyjechał na Pomorze do Mielna. Długo nie mógł znaleźć pracy. W końcu pracę znalazł w warsztacie mechanicznym. Ale miał problem ze znalezieniem miszkania. Kiniorski zdecydował się przenieść do Koszalina. Tam znalazł mieszkanie przy ul. Piłsudskiego a potem ul. Sikorskiego. Znalazł też pracę w Koszalińskim Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych- KPRI w wydziale mechanicznym gdzie doszedł do stopnia kierownika a wkrótce też poznał przyszłą żonę. Ze Stefanią ożenił się w 1952 r. Mieli 3 dzieci: 2 córki i syna.
Został odznaczony m.in Krzyżem Walecznych.